‘Als klein meisje ging ik al met mijn vader mee naar voetballen. Hij speelde als linksbuiten bij SDZ (Samenspel Doet Zegevieren) in Amsterdam. Automatisch begon ik ook een balletje te trappen. Dat vond ik zó leuk dat ook elk flesje, blikje, dopje een trap kreeg.’

Wat is jouw rol als centrale verdedigster?
‘Het gaat er natuurlijk allereerst om de bal te veroveren en naar de voorhoede te brengen. Maar daarnaast is voor een centrale verdediger coachen het belangrijkste. Vanuit de achterhoede stuur je het hele team aan om naar voren te gaan. Als centrale verdediger heb je het meeste overzicht; middenvelders bijvoorbeeld kunnen niet helemaal overzien wat er gebeurt.
Je moet wel de durf hebben om iets te zeggen. Je zou zeggen dat dat dominant gedrag is, maar als ik iets niét ben, dan is het dominant. Grappig: in het dagelijks leven ben ik nogal stil en kijk ik de kat uit de boom. Maar door ervaring in het veld ben ik meer gaan praten en instructies gaan geven.’

Heb je ambitie in voetbal?
‘Ik heb ervoor gekozen om een paar stappen terug te doen. Het drie maal in de week trainen, plus een wedstrijd spelen en het reizen werden me te veel.
Ik heb lang op hoog niveau gevoetbald. Daar kreeg ik het erin gestampt dat coaching belangrijk was. Ook voelde ik als aanvoerster een bepaalde verantwoordelijkheid; mensen verwachten van je dat je in die positie iets extra’s geeft. Nu vind ik het als centrale verdedigster ook mijn taak om, naast coaching, het moreel hoog te houden. Bij een tegengoal zeg ik: meiden, koppies omhoog. De volgende is voor ons.’

Heb je een voorbeeld in de sport?
‘Mijn vader is mijn grote voorbeeld. Toen ik bij een club ging voetballen heeft hij tot mijn zestiende wekelijks langs de lijn gestaan. Jarenlang heeft hij me door weer en wind overal naartoe gebracht. Ik ben een echt vaderskindje.

Wat betekent sport voor jou?
‘Het gaat me tegenwoordig vooral om plezier te hebben in het spelletje en om fit te blijven.’