Je zult het als vader herkennen: de angst dat je kinderen op de
sportclub een gek tegenkomen, die zijn handen niet thuis kan houden. Tijdens
een toernooi, op kamp, in de kleedkamer, het veld, in de auto, op weg naar de
wedstrijd… Het zijn beelden die je liever niet ziet, maar die door de
aanhoudende stroom Me-Too-verklaringen alleen maar sterker worden. Vorige week
kwam daar de beste turnster ter wereld bij: Simone Biles. Zij werd jarenlang
bepoteld en betast door de teamarts.

Het is daarom een extra geruststellende gedachte
dat de coach van het elftal van één mijn dochters aan de kinderen heeft
gevraagd, hoe zij vinden dat ze met elkaar om zouden moeten gaan. Wat ze
normaal vinden in de omgang (en wat niet)? Of de trainer bijvoorbeeld nog de
kleedkamer mag binnenlopen (of dat-ie dat beter kan laten)? En welk contact ze
bij de sport vinden horen (en welke ze te ver vinden gaan)?

Een werkwijze die oud-minister Klaas de Vries als muziek in de oren zal klinken.
Hij presenteerde in december 2017 zijn onderzoek naar seksuele intimidatie en
misbruik in de sport. Het rapport heeft de KNVB afgelopen week naar alle
verenigingen in Nederland gestuurd. De conclusie is schokkend: Een op de acht
sporters is slachtoffer van seksueel grensoverschrijdend gedrag, vier procent
is aangerand of verkracht.

In de eerste commentaren op het rapport van De Vries hoorde ik sommigen in de
wandelgangen hoopvol beweren, dat in het voetbal, de grootste sport van
Nederland, met ruim anderhalf miljoen clubspelers en vrijwilligers, het aantal
gevallen van seksueel ongewenst gedrag nog lijkt mee te vallen. Vervolgens werd
dat onderbouwd met de specifieke kenmerken van het voetbal. Zoals het gegeven
dat het een teamsport is (dus nauwelijks sprake van een intensieve individuele
begeleiding van spelers/speelsters), er een grote sociale controle bestaat
(betrokken vaders en moeders) en voetbalverenigingen vaak de lokale spil vormen
in een buurt of gemeenschap. Hierdoor zou iemand die zichzelf te buiten wil
gaan, meteen de plaatselijke paria worden (als het naar buiten komt).

Het lijken magere verklaringen. Volgens mij weten we nog maar de helft en
vermoed ik dat er veel meer slachtoffers te betreuren zijn. Niet voor niks
roept Klaas de Vries in zijn rapport op tot directe actie en een wettelijke
meldplicht voor iedereen binnen clubs die weet heeft van intimidatie en erger.

De voetbalbond voegt daar de volgende zaken aan toe:

1. Zet het onderwerp permanent op de bestuurs-agenda en maak het prioriteit
binnen de club;
2. Laat alle coaches/trainers/begeleiders in gesprek gaan met de teams om
afspraken te maken met de kinderen: Hoe wil je met elkaar omgaan?
3. Zorg voor een vertrouwenscontactpersoon binnen de club, waar de kinderen hun
verhaal kwijt kunnen;
4. Doe niet lacherig, neem elke klacht serieus
5. Stel het slachtoffer centraal, niets is te veel om hem/haar/en de familie op
te vangen met alle zorg die je in de vereniging kunt bedenken;